Foto’s: Kick Smeets
Stel je voor: je hebt een sportpark dat opnieuw wordt ingericht. Tientallen zelfs de aankomende jaren. Moet je dan kiezen tussen snel en goedkoop óf duurzaam en toekomstgericht? Niet als je werkt volgens ‘Duurzaam, tenzij’. In Amsterdam is toekomstgericht geen keuze meer, maar beleid. Duurzaamheid is de standaard. Alleen als je echt niet anders kunt, wijk je daarvan af. Dat moet je dan wel goed uitleggen.
Hoe doe je dit in een organisatie met duizenden gebouwen, voertuigen, projecten en belangen?
Bij de directie Sport en Bos zijn ze daar al een eind mee. Het begon in 2017 met het plaatsen van zonnepanelen op daken van sporthallen en zwembaden, en nu in 2025 staat er al jaren een programmateam dat structureel werkt aan de verduurzaming binnen de directie.
Want als er één ding belangrijk is; is het wel het meekrijgen van je MT. Want ook zij hebben de taak om actief aan duurzaamheid te werken. Maar ja, soms kan het ook voor een MT-lid lastig zijn om daar handen en voeten aan te geven. Daarom is het fijn is om een goed team te hebben dat een MT eraan blijft herinneren hoe belangrijk duurzaamheid is – en hoe je dat dan doet.
Aan Emily Even is gevraagd om vanuit het netwerk ‘Duurzaam, tenzij’ met een frisse blik de organisatie in te duiken, en te onderzoeken wat er nodig is om duurzaamheid écht standaard in de werkprocessen op te nemen binnen Sport. Met haar ervaring vanuit Green Office van de Hogeschool van Amsterdam is zij voortvarend aan de slag gegaan.
‘Het is fijn om een goed team te hebben dat een MT eraan blijft herinneren hoe belangrijk duurzaamheid is’
Rechtvaardig
klimaatbeleid
voor iedereen
Klimaatrechtvaardigheid is een belangrijk thema bij de gemeente Amsterdam. Binnen de gemeente is er dan ook ruimte voor het gesprek over eerlijk klimaatbeleid. Het Duurzaam Ambtenaren Netwerk (DAN) is zo’n plek waar collega’s samenkomen. Ze bespreken wat werkt, wat schuurt, en hoe het anders kan.
Patricia Dinkela sprak op uitnodiging van DAN eerder voor zo’n 80 collega’s van de gemeente Amsterdam. Ze vertelde over rechtvaardigheid en antidiscriminatie in het neerzetten van de energietransitie. Ze zet zich vanuit ervaringskennis in voor mensen die vaak niet worden gehoord: mensen in armoede, mensen van kleur, mensen die zich niet herkennen in het systeem. Ze is naast klimaatactiviste ook bestuursvoorzitter van de Haagse Stadspartij, spreker en werkzaam bij de Wiardi Beckman Stichting.
Kiran Aluvihare is geboren en getogen Amsterdammer en werkt als vakspecialist Groen bij Verkeer & Openbare Ruimte. Hij reisde door meer dan 20 landen en ontmoette grondstoffendelvers in Afrika, schaarde zich tussen verschillende kasten in India en hele activistenwijken. Hij besloot: deze mensen neem ik mee in mijn hart, in alles wat ik doe.
Hij is aangesloten bij de interne groep brandbriefschrijvers. Hij zoekt samen met hen steeds het gesprek op hoe de uitvoering van het klimaatbeleid eerlijker, menselijker en rechtvaardiger kan.
‘Ik zet me vanuit
Patricia en Kiran zijn helder: als je wilt dat klimaatbeleid echt verschil maakt voor de mensen die er het meest door geraakt worden, dan moet je ze vanaf het begin meenemen. Op een manier die bij hen past. Nodig bewoners niet op het laatst uit aan tafel - bouw die tafel samen. Of beslis samen dat het geen tafel, maar een picknickkleed mag zijn, met eten en kinderopvang voor alleenstaande ouders die anders niet kunnen komen. Vraag mensen met hulpmiddelen, zoals rolstoelen, wat ze fijn vinden. Letterlijk: geen drempels. Zo maak je de beslisruimte inclusief en divers.
Klimaatbeleid inclusief en divers uitvoeren
Wat hen bindt, is geloof in wat overheid en politiek wél kunnen betekenen. Juist als je ziet wat er anders moet, voel je hoe belangrijk het is om je uit te spreken daar waar de beslissingen worden genomen. Daarom doen ze wat ze doen. Kiran als ambtenaar die elke dag probeert bij te dragen. Patricia als voorzitter van een partij die erop staat dat álle stemmen worden gehoord.
Ze hebben een bijzondere rol, als ambtenaar en bestuursvoorzitter van een politieke partij in de randstad. Als ambtenaar sta je met één been in het beleid, en met het andere in de samenleving. Je voert uit wat is afgesproken, maar je ziet ook waar het knelt. Dat maakt de positie van de ambtenaar uniek – en vol invloed in de allerbeste uitvoer van het project waar je aan werkt. Kiran ervaart elke dag: kleine keuzes op de werkvloer maken een groot verschil op straat. Ook een bestuursvoorzitter van een politieke partij, zoals Patricia, heeft een dynamische rol.
Bijzondere rol
Lees het hele verhaal van Patricia en Kiran. Hun verhaal is een uitnodiging aan iedereen die werkt aan verduurzaming: kijk door verschillende brillen naar de uitvoering van je beleid. Kijk naar hoe rechtvaardig je bezig bent. Kijk naar mensen. En blijf geloven dat het anders kan. Want eerlijk beleid is geen eindpunt, maar iets wat je elke dag opnieuw maakt – samen.
Hoe krijg je de trambestuurder mee in een miljoenenproject?
Hoe overtuig je meer dan honderd woningeigenaren in een flatgebouw ervan om bijna 10 miljoen euro te besteden aan een renovatie- en verduurzamingsplan, waarvoor ze honderden euro’s extra per maand gaan betalen? Voor de amateurbestuurders van een vereniging van eigenaren (VvE) lijkt dit haast onmogelijk. En toch lukt het soms. Zelfs met steun van bewoners die zelf financieel al krap zitten.
Intussen wordt renovatie en verduurzaming van deze panden steeds urgenter. Die opdracht ligt grotendeels in handen van vrijwilligers. Hoe banen die zich een weg langs technische, financiële en bureaucratische hindernissen? En hoe houden ze de relaties met hun buren goed?
Amsterdam telt honderden grote VvE-gebouwen uit de vorige eeuw, met achterstallig onderhoud en slecht geïsoleerd. Vaak zijn ze gebouwd voor de sociale huur, maar is een deel van de woningen verkocht aan die huurders – of aan nieuwkomers. Die huiseigenaren, van trambestuurder tot gepensioneerde lerares of politieagent, zitten vaak financieel krap en zijn al jaren blij met de lage maandlasten.
Een begin van een antwoord bieden de Amsterdamse VvE’s Anslijn en Buitendok. Ontdek het verhaal van Frank Steenkamp en de te nemen stappen voor vve’s hier.
Visie en moed
‘Waarom
moeilijk doen,
als het
duurzaam kan?’
Hoe Sport en Bos duurzaamheid versnelt
Foto’s: Kick Smeets
Stel je voor: je hebt een sportpark dat opnieuw wordt ingericht. Tientallen zelfs de aankomende jaren. Moet je dan kiezen tussen snel en goedkoop óf duurzaam en toekomstgericht? Niet als je werkt volgens ‘Duurzaam, tenzij’. In Amsterdam is toekomstgericht geen keuze meer, maar beleid. Duurzaamheid is de standaard. Alleen als je echt niet anders kunt, wijk je daarvan af. Dat moet je dan wel goed uitleggen.
Hoe doe je dit in een organisatie met duizenden gebouwen, voertuigen, projecten en belangen?
Bij de directie Sport en Bos zijn ze daar al een eind mee. Het begon in 2017 met het plaatsen van zonnepanelen op daken van sporthallen en zwembaden, en nu in 2025 staat er al jaren een programmateam dat structureel werkt aan de verduurzaming binnen de directie.
Want als er één ding belangrijk is; is het wel het meekrijgen van je MT. Want ook zij hebben de taak om actief aan duurzaamheid te werken. Maar ja, soms kan het ook voor een MT-lid lastig zijn om daar handen en voeten aan te geven. Daarom is het fijn is om een goed team te hebben dat een MT eraan blijft herinneren hoe belangrijk duurzaamheid is – en hoe je dat dan doet.
‘Het is fijn om een goed team te hebben dat een MT eraan blijft herinneren hoe belangrijk duurzaamheid is’
Aan Emily Even is gevraagd om vanuit het netwerk ‘Duurzaam, tenzij’ met een frisse blik de organisatie in te duiken, en te onderzoeken wat er nodig is om duurzaamheid écht standaard in de werkprocessen op te nemen binnen Sport. Met haar ervaring vanuit Green Office van de Hogeschool van Amsterdam is zij voortvarend aan de slag gegaan.
Rechtvaardig
klimaatbeleid
voor iedereen
Klimaatrechtvaardigheid is een belangrijk thema bij de gemeente Amsterdam. Binnen de gemeente is er dan ook ruimte voor het gesprek over eerlijk klimaatbeleid. Het Duurzaam Ambtenaren Netwerk (DAN) is zo’n plek waar collega’s samenkomen. Ze bespreken wat werkt, wat schuurt, en hoe het anders kan.
Patricia Dinkela sprak op uitnodiging van DAN eerder voor zo’n 80 collega’s van de gemeente Amsterdam. Ze vertelde over rechtvaardigheid en antidiscriminatie in het neerzetten van de energietransitie. Ze zet zich vanuit ervaringskennis in voor mensen die vaak niet worden gehoord: mensen in armoede, mensen van kleur, mensen die zich niet herkennen in het systeem. Ze is naast klimaatactiviste ook bestuursvoorzitter van de Haagse Stadspartij, spreker en werkzaam bij de Wiardi Beckman Stichting.
Kiran Aluvihare is geboren en getogen Amsterdammer en werkt als vakspecialist Groen bij Verkeer & Openbare Ruimte. Hij reisde door meer dan 20 landen en ontmoette grondstoffendelvers in Afrika, schaarde zich tussen verschillende kasten in India en hele activistenwijken. Hij besloot: deze mensen neem ik mee in mijn hart, in alles wat ik doe.
Hij is aangesloten bij de interne groep brandbriefschrijvers. Hij zoekt samen met hen steeds het gesprek op hoe de uitvoering van het klimaatbeleid eerlijker, menselijker en rechtvaardiger kan.
‘Ik zet me vanuit
Patricia en Kiran zijn helder: als je wilt dat klimaatbeleid echt verschil maakt voor de mensen die er het meest door geraakt worden, dan moet je ze vanaf het begin meenemen. Op een manier die bij hen past. Nodig bewoners niet op het laatst uit aan tafel - bouw die tafel samen. Of beslis samen dat het geen tafel, maar een picknickkleed mag zijn, met eten en kinderopvang voor alleenstaande ouders die anders niet kunnen komen. Vraag mensen met hulpmiddelen, zoals rolstoelen, wat ze fijn vinden. Letterlijk: geen drempels. Zo maak je de beslisruimte inclusief en divers.
Klimaatbeleid inclusief en divers uitvoeren
Bijzondere rol
Wat hen bindt, is geloof in wat overheid en politiek wél kunnen betekenen. Juist als je ziet wat er anders moet, voel je hoe belangrijk het is om je uit te spreken daar waar de beslissingen worden genomen. Daarom doen ze wat ze doen. Kiran als ambtenaar die elke dag probeert bij te dragen. Patricia als voorzitter van een partij die erop staat dat álle stemmen worden gehoord.
Ze hebben een bijzondere rol, als ambtenaar en bestuursvoorzitter van een politieke partij in de randstad. Als ambtenaar sta je met één been in het beleid, en met het andere in de samenleving. Je voert uit wat is afgesproken, maar je ziet ook waar het knelt. Dat maakt de positie van de ambtenaar uniek – en vol invloed in de allerbeste uitvoer van het project waar je aan werkt. Kiran ervaart elke dag: kleine keuzes op de werkvloer maken een groot verschil op straat. Ook een bestuursvoorzitter van een politieke partij, zoals Patricia, heeft een dynamische rol.
Lees het hele verhaal van Patricia en Kiran. Hun verhaal is een uitnodiging aan iedereen die werkt aan verduurzaming: kijk door verschillende brillen naar de uitvoering van je beleid. Kijk naar hoe rechtvaardig je bezig bent. Kijk naar mensen. En blijf geloven dat het anders kan. Want eerlijk beleid is geen eindpunt, maar iets wat je elke dag opnieuw maakt – samen.
Actief burgerschap redt VVE’s van verloedering
Hoe krijg je de trambestuurder mee in een miljoenenproject?
Hoe overtuig je meer dan honderd woningeigenaren in een flatgebouw ervan om bijna 10 miljoen euro te besteden aan een renovatie- en verduurzamingsplan, waarvoor ze honderden euro’s extra per maand gaan betalen? Voor de amateurbestuurders van een vereniging van eigenaren (VvE) lijkt dit haast onmogelijk. En toch lukt het soms. Zelfs met steun van bewoners die zelf financieel al krap zitten.
Amsterdam telt honderden grote VvE-gebouwen uit de vorige eeuw, met achterstallig onderhoud en slecht geïsoleerd. Vaak zijn ze gebouwd voor de sociale huur, maar is een deel van de woningen verkocht aan die huurders – of aan nieuwkomers. Die huiseigenaren, van trambestuurder tot gepensioneerde lerares of politieagent, zitten vaak financieel krap en zijn al jaren blij met de lage maandlasten.
Intussen wordt renovatie en verduurzaming van deze panden steeds urgenter. Die opdracht ligt grotendeels in handen van vrijwilligers. Hoe banen die zich een weg langs technische, financiële en bureaucratische hindernissen? En hoe houden ze de relaties met hun buren goed?
Een begin van een antwoord bieden de Amsterdamse VvE’s Anslijn en Buitendok. Ontdek het verhaal van Frank Steenkamp en de te nemen stappen voor vve’s hier.
Visie en moed