Groepsfoto jobcoaches

Hoe ziet de methode eruit?

Supported Employment is een methode om jongeren van het voortgezet speciaal onderwijs (vso)en het praktijkonderwijs (pro) na hun studie zo snel mogelijk aan een betaalde baan te helpen. Niet, zoals vroeger, met sollicitatieklasjes, werk met behoud van uitkering en dergelijke, maar met een intensieve 1-op-1-begeleiding waarin jobcoach en jongere samen optrekken, samen keuzes maken.

Elkaar leren kennen
John Bond is als jobcoach verbonden aan Het Plein, een school voor praktijkonderwijs. Zijn taak is simpel: help de jongens (en een paar meisjes) na hun school zo snel mogelijk aan een betaalde baan. “Geen uitkering, maar meteen na school aan het werk. Daarom laat ik mijn gezicht regelmatig zien op school. In het laatste schooljaar heb ik contact met de jongeren en met hun ouders. Ik kom in de klas om kennis te maken. Officieel heet dit de ‘intake’. Maar het is wat mij betreft gewoon: elkaar leren kennen. Elkaar vertrouwen en leren wat je aan elkaar hebt.”

Met de jongere samen
“Ik doe niet iets voor ze, ik doe iets mét ze. Ik vertel ze niet wat ze moeten doen. Ik praat met ze over werk. Welke stages hebben ze gedaan, welke vakantiebaantjes, welke dromen hebben ze? Waar zijn ze goed in? Waar krijgen ze energie van? Soms is er iemand die bijvoorbeeld piloot wil worden. Dan onderzoeken we samen: wat moet je kunnen om piloot te zijn? Waarom wil je piloot worden? Is dat realistisch op dit moment? Ik wil dat we die zoektocht samen doorlopen. De droom moet intact blijven, welke stappen zijn nodig om daar te komen?

Op zoek naar een baan
“Daarna gaan we op zoek naar een baan. Heel concreet. Vaak heeft de jongere zelf al een beeld: werk in een winkel, of in de horeca. Soms heel concreet: ik wil graag in die-en-die supermarkt werken. Dan schrijven we samen een sollicitatiebrief. Gaan we samen naar het sollicitatiegesprek. En treuren we samen over een afwijzing. Of vieren we een feestje als het lukt. Als het niet lukt, als we geen passende werkplek kunnen vinden, schakel ik wel eens een jobhunter in. Elke groep jobcoaches heeft 1 of 2 jobhunters tot zijn beschikking. Maar vaak is dat niet nodig. De arbeidsmarkt is gunstig op het moment. Veel van mijn jongeren komen in het MKB terecht.”

Foto John Bond

Whatsapp bericht van een jongere:

Tijdens de inwerkperiode

“We beginnen al tijdens het schooljaar. Zodat de jongeren meteen na school aan het werk kunnen. Daarom plan ik mijn eigen vakantie nooit in de zomer. Als ze eenmaal aan het werk gaan, begint het coachen pas echt. Tijdens de inwerkperiode ben ik nauw betrokken. Ik voer gesprekken met de werkgever, maar het is ook belangrijk om de werknemers meteen met hun nieuwe collega vertrouwd te maken. Want ik wil niet dat ze als een vreemde eend beschouwd worden of meteen buiten de groep komen te staan. Eerlijkheid is dan belangrijk.”


Contact houden

“En dan werkt iemand ergens. Missie geslaagd. Maar mijn werk houdt niet op. Ik hou regelmatig contact met de werkgever, af en toe moet er een brandje geblust worden en ik blijf uiteraard beschikbaar voor de jongere. Hoe lang, dat hangt van de persoon en de situatie af. Met één van die jongens heb ik al 8 jaar contact. Hij heeft dat nodig.”

Effectiviteit van de aanpak

“Ik was dit voorjaar op het Supported Employment congres in Vancouver. Ik heb daar veel mensen gesproken en velen waren verbaasd over de kracht en de effectiviteit van onze aanpak in Amsterdam. Ik denk dat ongeveer 80 tot 90 procent van de jongeren die ik begeleid in een betaalde baan terechtkomen. En dat is vooral te danken aan de grote betrokkenheid van de gemeente. In een land als Amerika zijn ze voor deze aanpak helemaal afhankelijk van liefdadigheid. De overheid doet daar weinig.

If you really want something…
In Vancouver heb ik in kleine kring verteld over onze aanpak. Achteraf spijt het me wel dat ik geen grote presentatie heb gegeven. Want ik ben er hartstikke trots op en we kunnen een inspiratie zijn voor andere steden en landen. Ik heb nog een fantastische slogan meegenomen uit Vancouver: ‘If you really want something you will find a way. If you don’t you will find an excuse’.”

Whatsapp bericht van een jongere:

Supported Employment is een methode om jongeren van het voortgezet speciaal onderwijs (vso)en het praktijkonderwijs (pro) na hun studie zo snel mogelijk aan een betaalde baan te helpen. Niet, zoals vroeger, met sollicitatieklasjes, werk met behoud van uitkering en dergelijke, maar met een intensieve 1-op-1-begeleiding waarin jobcoach en jongere samen optrekken, samen keuzes maken.

Hoe ziet de methode eruit?

Video's

Whatsapp bericht van een jongere:

Malissa
Malissa vertelt over haar werk bij een hondentrimsalon

Foto John Bond

Elkaar leren kennen
John Bond is als jobcoach verbonden aan Het Plein, een school voor praktijkonderwijs. Zijn taak is simpel: help de jongens (en een paar meisjes) na hun school zo snel mogelijk aan een betaalde baan. “Geen uitkering, maar meteen na school aan het werk. Daarom laat ik mijn gezicht regelmatig zien op school. In het laatste schooljaar heb ik contact met de jongeren en met hun ouders. Ik kom in de klas om kennis te maken. Officieel heet dit de ‘intake’. Maar het is wat mij betreft gewoon: elkaar leren kennen. Elkaar vertrouwen en leren wat je aan elkaar hebt.”


Met de jongere samen
“Ik doe niet iets voor ze, ik doe iets mét ze. Ik vertel ze niet wat ze moeten doen. Ik praat met ze over werk. Welke stages hebben ze gedaan, welke vakantiebaantjes, welke dromen hebben ze? Waar zijn ze goed in? Waar krijgen ze energie van? Soms is er iemand die bijvoorbeeld piloot wil worden. Dan onderzoeken we samen: wat moet je kunnen om piloot te zijn? Waarom wil je piloot worden? Is dat realistisch op dit moment? Ik wil dat we die zoektocht samen doorlopen. De droom moet intact blijven, welke stappen zijn nodig om daar te komen?


Op zoek naar een baan
“Daarna gaan we op zoek naar een baan. Heel concreet. Vaak heeft de jongere zelf al een beeld: werk in een winkel, of in de horeca. Soms heel concreet: ik wil graag in die-en-die supermarkt werken. Dan schrijven we samen een sollicitatiebrief. Gaan we samen naar het sollicitatiegesprek. En treuren we samen over een afwijzing. Of vieren we een feestje als het lukt. Als het niet lukt, als we geen passende werkplek kunnen vinden, schakel ik wel eens een jobhunter in. Elke groep jobcoaches heeft 1 of 2 jobhunters tot zijn beschikking. Maar vaak is dat niet nodig. De arbeidsmarkt is gunstig op het moment. Veel van mijn jongeren komen in het MKB terecht.”

Hamza met zijn begeleider

Hamburgers bakken, soep serveren, pannen poetsen… Er is haast geen taak die Hamza (18) nog niet heeft gehad in de keuken van chef Remco Koster. Pas enkele maanden in dienst op een sociale werkplek, maar Hamza is al niet meer weg te denken uit het restaurant van Vermaat in het pand van woningstichting Rochdale. Remco: ‘Hamza heeft al zó veel geleerd. En wij leren ook van hem.’

Het moderne bedrijfsrestaurant waar Hamza werkt heeft een geweldig uitzicht over de stad. Vier dagen per week is Hamza er te vinden: in de keuken en achter de bar, maar ook in de vergaderzalen om lunch, snacks en dranken te verzorgen. ‘En vandaag hebben we samen door het hele gebouw de koffieautomaten bijgevuld’, vertelt Hamza trots. Hij doet zijn werk met plezier. ‘Iedereen zegt gedag hier. Daardoor voel ik me thuis.’

Jobcoach
Hamza komt van een praktijkschool, voortgezet onderwijs dat leerlingen voorbereidt op de maatschappij met behulp van een eigen ontwikkelplan. Al voordat Hamza zijn opleiding heeft afgerond, komt jobcoach John Bond van de gemeente Amsterdam langs voor een gesprek op school om samen na te denken over de toekomst. Wat kan Hamza? Wat wil hij? En wat voor baan zou daarbij passen? Hamza weet het niet zo goed. Maar hij houdt wel erg van gezelligheid. En hij wil niet te ver van zijn huis in Bos en Lommer werken. Zou de horeca wat zijn?

‘Samen werken we stapje voor stapje toe naar meer zelfstandigheid’

Na de praktijkschool komt Hamza even thuis te zitten. Ondertussen zijn de jobcoach en de jongerenadviseur van Hamza samen met Werkgeversservicepunt Groot-Amsterdam bezig een geschikte baan voor hem te vinden. En dat lukt: hij vindt een vacature voor de functie van horecamedewerker bij Vermaat. Zo komt Hamza op kennismakingsgesprek bij Remco, draait een proefdag mee en… sleept de baan binnen. Hamza: ‘Eerst was ik werkloos. Maar nu heb ik werk. Ik ben blij!’

Inspiratie
Ook Remco is blij. ‘Hamza is leergierig en enthousiast. Daardoor pakt hij taken snel op. Soms iets té snel. Zoals die keer dat hij zonder uitleg vast zelf met een koksmes groenten wilde gaan snijden, haha! Gelukkig zitten zijn vingers er nog aan. Samen werken we stapje voor stapje toe naar meer zelfstandigheid. En met die kleine stapjes schiet het al aardig op! Het leuke daarbij is: wij leren ook van Hamza. Ik kan nu bijvoorbeeld veel beter uitleggen. En Hamza lacht altijd. Onze gasten waarderen dat. Zijn positiviteit is een inspiratie voor ons.’

‘Misschien word ik wel chef!’

Hamza’s jobcoach houdt een vinger aan de pols, ook bij Remco. Remco: ‘John komt langs om te vragen hoe het gaat. Waar nodig geeft hij advies bij het samenwerken op de werkvloer. Als we hulp nodig hebben kunnen we bij hem terecht. Wat fijn is voor Hamza, is dat de jobcoach via het maatwerkbudget voor de financiering van een laptop heeft gezorgd. Die heeft hij nu. Daarmee kan Hamza online zijn salarisstroken checken, maar ook cursussen volgen om bij te leren, bijvoorbeeld met een cursus sociale hygiëne of een training tot barista. Dat is natuurlijk geweldig.’

De jobcoach van de gemeente Amsterdam helpt ook Vermaat als werkgever bij de aanvraag van subsidies. Zo ontvangt Vermaat inmiddels de loonkostensubsidie. Collega’s van Hamza kunnen ook kosteloos deelnemen aan de Harrie-training. In deze training, die via de Sociaal Werkkoepel Amsterdam wordt gegeven, leert een collega begeleiding op de werkvloer te geven aan iemand met een extra ondersteuningsbehoefte. Remco is enthousiast en wil er graag aan deelnemen.

Interne jobcoach
Naast de jobcoach van gemeente Amsterdam heeft Vermaat ook een interne jobcoach in dienst. Frank van der Zande is vanaf het begin bij Hamza betrokken. Frank: ‘Van de werving en het tekenen van het contract tot het aanvragen van alle regelingen, backoffice en het contact met jobcoaches, gemeenten en UWV.’

Hamza zit goed op zijn plek bij Vermaat. ‘Van mijn eerste salaris heb ik een Playstation gekocht. Die wilde ik al zo lang hebben!’ En Hamza zit niet stil. Onlangs werd hij assistent-trainer van een voetbalteam in West. Ook daar leert hij veel nieuwe vaardigheden. Hamza: ‘En hier in de keuken wil ik ook doorleren. Meer meer meer… Misschien word ik wel chef!’

Hamza aan het werk
Cencilo met zijn diploma en begeleiders

Cencilo is in 2015 door het ROC van Amsterdam aangemeld voor jobcoaching bij de gemeente Amsterdam. Een mbo niveau 2 opleiding lukte niet en Cencilo wilde graag verder. Op dat moment woonde hij begeleid, had hij financiële problemen waar hij graag vanaf wilde en behoorlijk overgewicht. Zijn grote wens was om internationaal chauffeur te worden met een hond naast hem in de cabine.

Jobhunter vind baan via WSP
Na het afronden van de instroomtraining en een lange bemiddelingsperiode is hij in september 2016 gestart bij van der Valk Transport in het Westelijk Havengebied als loodsmedewerker.

De jobhunter had deze baan gevonden via het Werkgeverservicepunt. Omdat de werkgever en de jobcoach twijfelden of het ging lukken is er voor een proefplaatsing gekozen. Cencilo moest namelijk ver reizen, van Amsterdam Gein naar Portsmuiden, Westpoort, met de metro en de bus. Cencilo startte met weinig verwachtingen, ideeën en dromen. Voor zijn gevoel had hij twee jaar stil gezeten en hij vond dat hij iets moest gaan doen.

Inzet en flexibiliteit
Cencilo heeft zich vanaf dag 1 altijd ingezet en zich flexibel opgesteld. Tijdens de proefplaatsingsperiode heeft hij zijn heftruckdiploma gehaald en op 1 december 2016 kreeg hij een fulltime dienstverband bij Van der Valk Transport. De afgelopen jaren mocht Cencilo zijn rijbewijs halen en hij mag gebruik maken van een auto van de werkgever. Hij ging zelfstandig wonen, is van zijn schulden af en heeft inmiddels een vaste aanstelling. Na een ziekenhuisopname heeft Cencilo een knop omgezet, hij is gaan sporten (kickboksen) anders gaan eten en enorm afgevallen.

Werkgever geniet van ontwikkeling medewerkers
Binnen het bedrijf is Cencilio voor een aantal taken onmisbaar, als hij er niet is zijn er taken waarvan niemand weet hoe het moet. Daarnaast wordt zijn takenlijstje steeds groter. We hebben de werkgever Joost van der Valk gevraagd waarom hij dit voor Cencilo doet. “Ik werk voor mijn plezier en geniet ervan als mijn medewerkers zich ontwikkelen.” En die ontwikkeling en inzet moet beloond worden, zeker in deze moeilijke tijd.

Droombaan komt dichterbij
Als klap op de vuurpijl geeft de werkgever hem nu de kans om zijn groot rijbewijs te gaan halen. Cencilo kan daarmee op nog meer taken worden ingezet en misschien kan hij ooit zelfs zijn droombaan bereiken.

Tijdens de inwerkperiode

“We beginnen al tijdens het schooljaar. Zodat de jongeren meteen na school aan het werk kunnen. Daarom plan ik mijn eigen vakantie nooit in de zomer. Als ze eenmaal aan het werk gaan, begint het coachen pas echt. Tijdens de inwerkperiode ben ik nauw betrokken. Ik voer gesprekken met de werkgever, maar het is ook belangrijk om de werknemers meteen met hun nieuwe collega vertrouwd te maken. Want ik wil niet dat ze als een vreemde eend beschouwd worden of meteen buiten de groep komen te staan. Eerlijkheid is dan belangrijk.”


Contact houden

“En dan werkt iemand ergens. Missie geslaagd. Maar mijn werk houdt niet op. Ik hou regelmatig contact met de werkgever, af en toe moet er een brandje geblust worden en ik blijf uiteraard beschikbaar voor de jongere. Hoe lang, dat hangt van de persoon en de situatie af. Met één van die jongens heb ik al 8 jaar contact. Hij heeft dat nodig.”

Effectiviteit van de aanpak

“Ik was dit voorjaar op het Supported Employment congres in Vancouver. Ik heb daar veel mensen gesproken en velen waren verbaasd over de kracht en de effectiviteit van onze aanpak in Amsterdam. Ik denk dat ongeveer 80 tot 90 procent van de jongeren die ik begeleid in een betaalde baan terechtkomen. En dat is vooral te danken aan de grote betrokkenheid van de gemeente. In een land als Amerika zijn ze voor deze aanpak helemaal afhankelijk van liefdadigheid. De overheid doet daar weinig.

If you really want something…
In Vancouver heb ik in kleine kring verteld over onze aanpak. Achteraf spijt het me wel dat ik geen grote presentatie heb gegeven. Want ik ben er hartstikke trots op en we kunnen een inspiratie zijn voor andere steden en landen. Ik heb nog een fantastische slogan meegenomen uit Vancouver: ‘If you really want something you will find a way. If you don’t you will find an excuse’.”

Button navigeer naar begin

Cencilo

Hamza